Amber aan het woord

Amber zit in groep 6 als ze, in overleg met haar ouders en zusje, besluit om van basisschool te wisselen. Op haar eerste basisschool wordt ze gepest en is ze erg ongelukkig. Inmiddels zijn we een paar jaar verder: Amber zit nu in de brugklas en blikt met veel plezier terug op haar laatste basisschooljaren, die ze op Onder de Wieken doorbracht.

Amber over Onder de Wieken: ‘Hier werd ik echt gewaardeerd!’

Wie Amber nu ziet, ziet ongetwijfeld een mooie, zelfverzekerde brugklasser die haar mannetje (of ik haar geval vrouwtje…) staat. Ze straalt, en dat heeft ze naar eigen zeggen grotendeels te danken aan Onder de Wieken. Amber: “De eerste weken hier kwam ik vaak huilend naar school. Door het pestverleden was ik zo onzeker en bang geworden. Gelukkig zat mijn beste vriendin op Onder de Wieken en kwam ik bij haar in de klas terecht, maar verder was deze omgeving natuurlijk ook nog eens compleet nieuw voor me. Toch merkte ik al snel dat alles hier anders was. Leerkrachten deden zó hun best om mij goed te laten voelen. Ze bekommerden zich om mij, wat op de andere school juist helemaal niet het geval was.”

Van een verlegen naar een open meisje

Ambers verhaal is een verhaal waar we als Onder de Wieken trots op zijn. Want ieder kind verdient het om gehoord en gewaardeerd te worden. Amber vertelt verder: “Toen ik hier kwam, was ik een heel verlegen meisje. In de drie jaar tijd op Onder de Wieken leerde ik om meer open te worden. Iedereen liet me hier in mijn waarde. Dat is zo belangrijk voor hoe je je voelt en hoe je je ontwikkelt.”

Omdat Onder de Wieken een Daltonschool is en haar vorige school niet, kent Amber de verschillen tussen de onderwijssystemen als geen ander. Amber: “Die omschakeling was wel even wennen: hier kreeg ik te maken met een weektaak, ik mocht aangeven hoe ik me voelde en ik moest heel zelfstandig werken. Ik was gewend om mijn taak af te ronden en dan maar te wachten tot er een nieuwe opdracht kwam. Dat is in het Daltononderwijs niet: je mag je hele planning zelf indelen, waardoor je je nooit hoeft te vervelen en je eigen niveau en groei kan bepalen. Dat maakt je heel zelfstandig en daar pluk ik nu op de middelbare school de vruchten van: ik weet heel goed wat ik nodig heb en wat ik moet doen om verder te komen.”

De Daltonweek, het kamp en meer moois

Vraag je Amber naar de leuke herinneringen die ze heeft aan Onder de Wieken, dan poppen er tal van gedachten bij haar op. “Het leukste was denk ik het kamp, in Oostvoorne. Levend stratego in het bos, de bonte avond… Onze groep was heel hecht, dus dat was echt een feestje!” Ook denkt ze met plezier terug aan de Daltonweek, waarin er elke dag een kernwaarde centraal stond. Amber: “Ik weet nog dat Juf Daphne een strandbal in de klas had met vragen rondom die kernwaarde. Bijvoorbeeld de vraag ‘Hoe heb je deze dag ervaren?’, waarop iemand in de klas dan antwoord mocht geven. Door het Daltononderwijs leer je heel goed reflecteren op jezelf, je groeit er als het ware mee op. Daar ben ik achteraf heel blij mee!”